Zo. Daar zijn we dan! Veilig en wel aangekomen in Charlottesville. Ik deed het licht van mijn hotelkamer uit precies 24 uur nadat mijn wekker ging in Arnhem. Dat was dus een aardige reis, om maar zo te zeggen.

Na een heerlijk ontbijtje op Schiphol, heb ik gisteren afscheid genomen van mama en van Fiet. Zoals het hoort bleven ze zwaaien totdat ik door de douane heen was en daarna kon het avontuur pas echt gaan beginnen. De heenreis is prima gegaan! Om maar gelijk met de deur in huis te vallen, als Ali B. of een andere trawant op mijn traject (Amsterdam-Londen-Philadelphia-Charlottesville) een aanslag had willen plegen, dan had hij gisteren best nog wel eens kunnen slagen. Op Schiphol kreeg ik te horen dat ik alle veiligheidschecks e.d. pas zou krijgen op Heathrow, terwijl ze in Londen er duidelijk vanuit gingen dat ik die wel in Amsterdam had gehad. Fine by me. Ik had 6 zakjes met vloeistoffen, een laptop en een harde schijf in mijn handbagage. Alleen in Amsterdam heb ik mijn laptop uit de tas gehaald, voor de rest alles gewoon lekker laten zitten (lui, je kent me) en geen woord over gehoord, ondanks alle bedreigingen die je op Heathrow en Philadelphia om de oren vliegen als je je zakjes vloeistof niet uit de tas haalt om te laten zien.

Anyway, alles is goed gegaan. British Airways is fantastisch (al kregen we maar 1x te eten in 7 uur en 40 minuten, ze kwamen er op het einde achter dat ze een maaltijd waren vergeten), ik zat naast een kosjere jodin die de hele reis aan het bidden was en eenmaal op Philadelphia was de meneer van de customs heel blij en lief en vertelde hij precies welke formulieren ik wanneer nodig zou hebben.

We sluiten af met Philadelphia International Airport, waar ik ongeveer 38x verwelkomd ben door de intercommevrouw in die zes uur die ik op het vliegveld door moest brengen. Ik had best wel honger en ik kon de tijd die ik uit moest zitten prima inzetten om op zoek te gaan naar een restaurant waar niet alles op een broodje gekwakt was met een plak cheddar. Het is me gelukt, maar veel gezonder was de gefrituurde Aziatische maaltijd ook niet echt. Wat ik echt heel leuk en Amerikaans vond, waren de stoelen die verspreid stonden over het vliegveld: dat waren namelijk van die echte houten, witte schommelstoelen die op van die veranda's horen. Echt superleuk!

En nu ben ik dan in Charlottesville. Het laatste overstapje was met een klein bromvliegtuigje. Ik heb er niets van meegekregen, want ik viel als een blok in slaap. Vanuit het raampje van de taxi naar mijn hotel heb ik door de duisterenis maar weinig gezien, dus ik ben benieuwd hoe Charlottesville eruit ziet als ik zometeen naar buiten ga op zoek naar ontbijt. Vandaag heb ik een drukke dag, ik moet mijn housing betalen, health-formulieren inleveren en nog meer van dat soort dingetjes. I'll keep you updated!