De afgelopen 24 uur ga ik denk ik nooit meer vergeten.

Naast dat mijn tante Dees natuurlijk jarig was, stond 23/8 vooral in het teken van 'de' aardbeving(en) van maar liefst 5,9 op de schaal van Richter. Totale paniek, kasten die omvallen, meubels die verschuivenen lampen die gaan flikkeren (op een rare manier is dat altijd het engste).

Gelukkig zijn Amerikanen totaal niet dramatisch.

Ik was in een grote, rustige lobby en toen het moment daar was, vroeg ik een meisje of dit nou een aardbeving was. Ze keek me twee seconden aan en barstte vervolgens in huilen uit (?). De aardbeving duurde hooguit 10 seconden en het was vooral... erg grappig. Het gevoel, de paniekreacties van de Amerikanen, de totaal overbodige evacuaties van gebouwen: fantastisch! Later op de avond volgde nummer 2: iets minder heftig, maar hij duurde wel wat langer. Zo lief dat ik gelijk werd overspoeld met berichten en vragen of het goed ging! Heel erg bedankt allemaal!

Gisteren was ook tegelijkertijd mijn eerste lesdag. Nog nooit eerder voelde ik me zo'n brugklasser. De campus is zo groot, alle gebouwen zijn hetzelfde en het barst hier van de weggetjes en trappetjes. Het is allemaal gelukt en de courses die ik tot nu toe heb gevolgd zijn geweldig, net als de docenten trouwens. Mijn eerste college ging over Europa tussen 1890 en 1945 (Wereldoorlogen!). De docent is minstens 80 en schrijft 12 verplichte boeken voor. Voor het geval je die 'niet leuk vindt', mag je ookde doorhem uitgekozen reservetitels kiezen (2 A4'tjes vol boeken). Mocht je niks met academische stof hebben, dan is erook nog een document (van 8A4'tjes) met romans en films beschikbaar. O ja, en een lijst met boekendie weer leiden tot het lezenof zien van andere boeken offilms. Snap je het nog?

Mijn andere college over genocide is eigenlijk alleen voor masterstudenten, maar ik ben toch maar even gaan kijken. Thank God. De docent is blijkbaar een soort genocidecelebrity en hij lijkt op onze Arnhemse overbuurman Sytze. Hij werd helemaal enthousiast toen hij hoorde dat ik Nederlandse ben, het Internationaal Gerechtshof heb gezien, het Joegoslaviëtribunaal heb bezocht en naar Bosnië en Servië ben geweest. Toen ik 'Srebrenica', 'Eichmann' en 'Karadzic' ook nog eens goed kon uitspreken, had ik zijn dag al helemaal gemaakt. Ik mag nu wel een boek per week gaan lezen. Joy!

Vanochtend zat ik bij Viewing America, over hoe Amerikanen terugkijken naar gebeurtenissen als WO II, Watergate en andere bekende events uit de 20e eeuw. We werken vooral veel met films. Heel erg leuk natuurlijk als voorbereiding op mijn Public History Master. Mijn docent heet Bryan en hij was zo blij dat we kwamen opdagen om 9 uur 's ochtends, dat hij voor iedereen (200 studenten)donuts had gekocht. Hij lijkt een beetje op Frasier, want hij heeft zijn eigen radioprogramma!

Tot zover deze update. Er valt echter nog zoveel te vertellen! Ik heb veel exchange students ontmoet, heb feestjes bezocht, wordt misschien een Chi Alphasister (OMG, haha), ben bejubeld door de directeur van de toneelschool hier (zie Facebook voor details, ik zit hier nog steeds met open mond) en ik moet tegenwoordig ook mijn kamer delen met een Koreaan.

Daarnaast is Hurricane Irene onderweg hierheen! Spannend!

Snel Skypen?