Hoera! Vandaag heb ik mijn nieuwe camera opgehaald bij de mailroom. Hij is heel erg klein en heel erg mooi en hopelijk zijn de foto's ook van goede kwaliteit! Heel veel research heb ik niet gedaan, maar ik werd gek dat ik hier zo weinig foto's kon maken, omdat mijn oude, vertrouwde camera er gewoon na 6 foto's mee ophoudt. Dus vanaf nu kan ik deze blog eindelijk aanvullen met beeldmateriaal! Ik ga mijn nieuwe camera gelijk vanavond meenemen naar de dining hall, zodat ik jullie de volgende keer kan laten zien hoe het er daar uitziet. En voor Froek en andere geïnteresseerden ga ik proberen de tweelingbroer van Faithless te strikken voor een plaatje.

Beetje flauw wel dat toen ik vanochtend de deur uitstapte op weg naar de mailroom, ik gelijk de meest prachtige fotomomenten miste. Echt hoor. Het heeft hier vannacht vreselijk hard geregend, waardoor het nu extra tropisch warm en vochtig is (zoals altijd). Voor de deur van onze dorm ligt dankzij de stortbui een megaplas en vanochtend was daar een prachtige, knalrode vogel in aan het badderen. Volgens mijn huisgenoot is het een Red Cardinal: de 'State Bird' van Virginia. Het junglegevoel werd verder aangescherpt toen ik de trap naar de mailroom opliep, want daar zat een blauw met oranje hagedis z'n tong naar me uit te steken. Nu klinkt het net alsof ik dagelijks tussen de cobra's en paradijsvogels me een weg moet banen door de bush met zo'n gigantisch kapmes, maar dat valt mee: ik heb deze creatures vandaag pas voor het eerst gezien. Waar je hier echter niet omheen kunt zijn grijze eekhoorns. Ik vind het nog steeds schatjes, maar de Amerikanen behandelen Knabbel en Babbel zoals wij Amsterdammers liefdevol omgaan met die smerige duiven. Om deze fabeltjeskrant even compleet te maken: vanuit onze woonkamer hebben we vaak uitzicht op zogenaamde groundhogs, zoek ze maar eens op. Die zijn echt superleuk!

Ik wacht overigens nog even met het plaatsen van die paar foto's die ik nog wel heb kunnen maken met mijn oude camera, zodat ik de volgende keer één grote fotoreeks kan plaatsen. Die paar kiekjes die op mijn fotokaart staan zijn van afgelopen zondag, toen ben ik met Ron en Melissa (mijn 'adoptie-ouders'), Ray en Rodolfo naar een wijnboerderij geweest. Dat was echt kicken: het landschap van Virginia is adembenemend. Jullie weten allemaal wat voor gigantische natuurdebiel ik ben (de laatste keer Coks in de natuur was toen ik op m'n Hugo Boss-schoentjes de berg naar Monte Cassino probeerde te beklimmen, een van de dieptepunten uit mijn leven), maar dit was echt fantastisch. Alles was groen, veel bomen, afgewisseld met uitgestrekte velden die tientallen kilometers verderop overgaan in hoge bergen. Schitterend! Denk daar even die typische Amerikaanse, witte hekken bij en zo hier en daar een houten farm, het liefst lichtblauw of mintgroen geverfd. Er moeten haast wel cowboys wonen, dat kan niet anders.

Wijnproeven in Amerika gaat er trouwens heel anders aan toe dan in Nederland. Ten eerste krijgt iedereen zijn eigen glas, die je voor alle te proeven wijnen moet gebruiken. Leuk extraatje is dat je het glaswerk aan het einde van de dag mee mag nemen naar huis. De proeverij zelf kostte maar 5 dollar en daarvoor hebben we maar liefst 20 wijnen mogen proberen! Mocht je geïnteresseerd zijn in de wijngaard, de naam is Barboursville. Ze hebben een website die makkelijk te vinden is via Google: daar staan ook alle wijnen op!Ik heb overigens twee flessen gekocht voor als mama en mijn lieve peettante overkomen in oktober, niet nagedacht over het feit dat ik ze goed moet verstoppen omdat het verboden is alcohol op je kamer te hebben. Oeps. Mam, jij hebt ze trouwens betaald, dan weet je dat ook weer.

Na het proeven kregen we nog een rondleiding van een typisch figuur (een soort Bugs Bunny meets Bart Chabot met een Tell Sell verhaal) en hebben we een rondje over het landgoed gelopen: de druiven moesten nog een maandje rijpen voor de oogst, maar ze waren echt al heel erg zoet! We hebben tussen de wijngaarden even een paar quasi-familiekiekjes gemaakt en zijn toen weer vertrokken richting huis.

En nu zijn we alweer op de helft van de week: het gaat zo snel! Vanavond ga ik eens met Ray uitzoeken wanneer we eens een dagje naar Washington kunnen. Ook ben ik, zoals sommige van jullie al gemerkt hebben, bezig met een tripje te plannen naar Boston. Helaas is Boston niet gratis, dus ik moet nog kijken of ik dat financieel ga redden. We zullen zien. De nodige vakanties staan voor 2011/2012 alweer gepland, dus dat is een duidelijk teken dat ik me hier thuisvoel (alleen op dat soort momenten ben ik alweer bezig met een volgende trip).

Voor nu, een hele dikke kus vanuit Virginia en OH, voor ik het vergeet: lieve Anne en Suus, papa en mama en och hemel ik vergeet iemand (1000x sorry): bedankt voor die lieve kaartjes! Ik kreeg in 1x keer een hele stapel binnen met een excuusbriefje van de Charlottesville Mail voor de vertraging. Wat heerlijk om die post te lezen! Een extra kus voor jullie!!