Yes! Afgelopen vrijdag heb ik na 6 jaar weer op een paard gezeten en het was geweldig! Het was redelijk koud buiten, maar ontzettend zonnig en er was geen wolkje aan de lucht. Mijn lelijke maar oh zo lieve ros voor de dag heette Mouse en hij heeft me braaf door de Shenandoah Valley geleid.
We waren met een vermakelijke groep van vijf uitwisselingsstudenten al vroeg op pad: Steve uit Hong Kong kreeg het paard Checkers toegewezen, die de hele rit met z'n neus in de kont van het paard van onze tourguide zat. Steve moest daardoor verplichte gesprekken voeren met deze meneer, Eddie, al kwam het niet echt veel verder dan 'So, do you have horses in Hong Kong as well?' Rahul uit India had als enige een mooi paardje, een zwarte, die de neiging had zo nu en dan abrupt te stoppen om de omgeving eens goed in zich op te nemen.

Het was goed om te zien dat ik het zelf nog niet verleerd was en dat ik als enige controle had over m'n paard, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Ray, wiens paard Speck tot mijn grote vreugde besloot om tegen het einde een shortcut te nemen dwars door de struiken heen. Toen het beestje ook nog eens iets harder ging stappen (in plaats van sjokken), zei Ray heel trots dat hij bijna had gegaloppeerd. Was wel leuk geweest, want een uurtje sjokken over landpaadjes en door beekjes werd op een gegeven moment een klein beetje saai. Ik besloot halverwege (toen Ray me had ingehaald) een beetje in te houden om bij achterblijver Yu-Jin te blijven, een Koreaans meisje met een heel sloom en schetenlatend paard. Al met al hebben we voor 40 dollar per persoon fantastisch genoten dacht ik zo.

Diezelfde avond nog vloog ik met Sun (Japans/Koreaans vriendinnetje) naar Boston. Het was fijn om te zien dat Sun nog chaotischer is dan ik en dat zij dit keer diegene was die haar laptop liet liggen bij de incheckbalie, of haar paspoort vergat bij de douane. Ik was het niet! HA! Het was maar goed dat we twee uur te vroeg waren op Charlottesville Airport, want Sun had een overdosis maal achttien aan vloeibaar spul bij zich, dus het duurde een kwartier voordat ze door de douane mocht. Het was überhaupt al fijn dat ze meemocht, want ons fijne reisbureau had haar ticketnummer niet doorgegeven aan de airline, waardoor mevrouw op de stand-by list stond. Uiteraard was het vliegtuig overboekt, maar omdat we zo vroeg waren, mocht Sun toch ingecheckt worden, met als resultaat dat waarschijnlijk iemand anders die aan de late kant was niet meekon. Sorry!

Maar mensen kinderen, wat is Boston een fijne stad. Kan iemand me vertellen waarom ik me niet voor Boston University heb aangemeld? We hadden fantastisch weer en ik had dus voor niks mijn nieuwe winterjas meegenomen (of aangeschaft in het algemeen). Boston is redelijk Europees en ik had verwacht een hele emmer vol Ieren te zien, maar we liepen bijna alleen maar Italian Americans tegen het lijf. Wat een heerlijk volk is dat. Hun wijk, North End, is echt duizend maal beter en leuker dan Little Italy en bevat echte, echte, lekkere Italiaanse restaurants. Ik heb goed gebruik gemaakt van die vijf woorden Italiaans die ik spreek en dat werd zeer op prijs gesteld en we werden beloond met gratis espresso. Joepie!

Boston wint het ook van alle andere steden wat zwervers betreft. TOPVOLK! Serieus, ik heb me nog nooit zo vermaakt met een hoopje daklozen. De eerste zat op straat met een bordje 'HELP ME, get drunk'. Zijn lach was nog hysterischer dan die van die fietsende Vietnamees in Arnhem en toen ik daar zelf ook wel om kon lachen, hebben we samen even gelachen. Snap je het nog? Hij wenste iedereen in Nederland een fijne Thanksgiving, dus bij dezen. De tweede zwerver was de tweelingbroer van Samuel L. Jackson, droeg een clownsneus en een koe-bel en maakte liedjes over mensen die voorbijkwamen en wat hij graag van hun wilde hebben. Hij had gelukkig smaak, want hij had het op mijn jas voorzien. De laatste zwerver zat heel blij op de stoep met een tandenloze glimlach en riep enkel 'HAPPY HOLIDAYS LADIES!' Zo kan het dus ook. Nogmaals, Boston: met stip op 1 als het om leuke zwervers gaat. Misschien een leuke bestemming voor die Indo uit Groningen, die iedereen altijd heel blij om een euro vraagt. Groningers: stel het hem voor.

Natuurlijk hebben we de Freedom Trail gelopen en zijn we naar Harvard geweest. De campus was echter gesloten voor publiek omdat er een Occupy-protest was. Kunnen die lapzwansen niet gewoon eens gaan werken in plaats van anderen belemmeren met hun nutteloze tentenkampen? Ze stonken bovendien ook nog eens behoorlijk. De andere grote teleurstelling was dat alles Boston Tea Party gerelateerd in de renovatie was. Geen boten dus, beetje balen. Wat er wel was: WINKELS! HEEL veel WINKELS. Quincy Market is zo liefdevol en Newbury Street is zo veel meer leuker dan alle Fifth Avenues bij elkaar. Wat een heerlijke straat, met fantastische restaurants (Stephanie's en Tapeo in ons geval) en een uitgebreid Marc Jacobs filiaal. Wat wil een mens nog meer? Goed Kerstmisinkopen gedaan daar, ik ga niet vertellen voor wie natuurlijk.

We hebben ons heerlijke weekend afgesloten op de Prudential Tower (by night), waar we een prachtig overzicht hadden over die fijne stad. Zie de foto's! Die avond moesten we afscheid nemen van Emilie, een vriendin van Sun die zich bij ons had aangesloten voor het weekend. Daarna zijn Sun en ik vroeg gaan slapen, om de volgende ochtend op het vliegveld weer de hele Sun-zonder-ticketnummer-soap te gaan herhalen. Alles is goedgekomen, onze taxi stond te wachten op Charlottesville Airport en heeft ons fijn naar huis gebracht. Het echte einde van een onvergetelijke ervaring!

Nu is het Thanksgiving Break en de grounds hier stromen leeg. Ik blijf lekker in Charlottesville en ga donderdag naar m'n reserve-ouders Rob en Melissa. Voor de rest moet ik nog even hard aan de bak voordat we op onze welverdiende (vind ik zelf) road trip kunnen. Nog een paar weken mensen, dan ben ik weer thuis. Als ik ooit over de workload op de UvA ga klagen, willen jullie me dan alsjeblieft aan deze uitwisseling herinneren? Bedankt.

Slaap lekker!

PS: Anne, Suus en Ing: bedankt voor jullie Sinterklaaspakket! Wat heerlijk, ik werd er helemaal blij en emo van. Love you!! xxx